जंगलातील निवडणूक

🌳🌳
जंगलातील निवडणुकीचे अनोखे पर्व, मतदान करा सर्व
🌳🌳

काल निवडणूक प्रचार भाषणात एका ठिकाणी लांडगे- कोल्हे - वाघ - सिंह ऐकायला मिळाले.

 मग काय सुचलं आणि लिहिलं😉
--------------------
जंगलामधल्या प्राण्यांची ,भरली होती 'सभा'
'पोपट' होता 🦜 'सभापती ' मधोमध उभा 🎤

पोपट म्हणाला,
पोपट म्हणाला,
मित्रांनो,
'राज' कारणात लूट
चातुर्याने मतदानाला
सर्वांना सूट.

या ' मताचे ' कराल काय 👆🏻

नंतर सगळ्या जंगलातल्या प्राण्यांनी काय काय करणार ते सांगितले
🐘🦓🐆🦒🐕🐎🐅🐋🦚🐈

गाय म्हणाली, " येता जाता मतदानाने वाढवीन आशा "

घोडा म्हणाला, "ध्यानात ठेवीन,ध्यानात ठेवीन. मी ही माझ्या बोटाने 👆🏻असेच करीन, असेच करीन"

कुत्रा म्हणाला, " खुषीत येईन तेंव्हा NOTA दाबणार नाही"

मांजरी म्हणाली,  "नाही ग बाई, कुत्र्यासारखं माझं मुळीच नाही
मतदानादिवशी घरीच बसीन, घरीच बसीन"

खार म्हणाली, "चढेल धुंदी तेंव्हा माझ्या पक्षाची मलाच बंडी "

माकड म्हणाले, " कधी इथे, कधी तिथे , माझ्या मताने वाढतील धोके

मासा म्हणाला, "मतदान म्हणजे कर्तव्य जाण , दुस-याला हे शिकवीन छान"

मोर म्हणाला,  वार्ड वार्ड जहिरात करीन, संध्याकाळी मतदान करीन

 पोपट म्हणाला

छान,  छान, छान

संवि धानाचा ठेवा हा मान
दिलेल्या हक्काचा वापर करा
नाहीतर काय होईल?

सगळे प्राणी : काय होईल?

*पुण्यातील ( बिन शेपटीच्या) माणसांसारखे सगळे आपले हसे करतील*

हा!  हा! हा!  😂😅🤣
🙈🙉🙊

📝 विसंगती सदा मिळो
२७/४/१९

🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳

ए ऐकव रे विडंबन

ए ऐकव रे विडंबन... 📝

( चाल: कुणाच्या खांद्यावर कुणाचे ओझे)

कुणाच्या भाषणावर कुणाचे वाजे?
कुणाचे वाजे?

कशासाठी उतरावे सभा लावून?
कोण बोले कुणासाठी दाखले देऊन?
जमतात येथे कुणी भाडे हे घेऊन
तरी यांना मिळतात 'चलचित्र' ताजे?

कुणाच्या भाषणावर कुणाचे वाजे?
कुणाचे वाजे?

आश्वासने जाती येथे, विरून विझून
दिन सच्चे अंधारात तसेच पडून
गावातून लागती पैजा  घोकून घोकून
दावती हे वेडे भक्त, तरी आम्ही राजे !

कुणाच्या भाषणावर कुणाचे वाजे?
कुणाचे वाजे?

अंतनको अस्ताआधी, पक्ष नको व्याधी
भाषणांना गर्दी म्हणजे पोकळ समाधी
देई कोणी वाटा त्याचा बडेजाव आधी
जिंकण्याआधी हारणे हे तुम्हा नाही साजे

कुणाच्या भाषणावर कुणाचे वाजे?
कुणाचे वाजे?

📝 विसंगती सदा मिळो........
१८/४/१९

आपुलकीची जेथ प्रचीती, तेथ पाय माझे वळती

*

मंडळी नमस्कार. 🙏🏻

आठवड्याच्या सुरवातीला एक वेगळा विषय मांडतोय. वेळ १७ मिनिट. जुईनगरला लोकल मधे बसलोय ऐरोलीत उतरेपर्यत जेवढे लिहिता येईल तेवढेच लिहितोय.

साधारण १५ एप्रिल आली की वेध लागतात मे महिन्यात गावी जायचे. सुट्टीचे प्लँनींग सुरू होते. त्याचवेळेला गावी कोणकोण नातेवाईक येणार याची विचारणा सुरू होते. तशीच एक उत्सुकता असते आपल्या शाळेतले गाव सोडून गेलेले  कोण कोण मित्र भेटणार?  ते आपण येणार आहोत त्याच वेळी येणार का?

सोशल मिडियामुळे आजकाल एकमेकांशी संपर्क रहात असला तरी प्रत्यक्ष भेटण्यातली मजा काही वेगळीच. पण आता झालंय काय की मित्राला विचारले आणि त्यांनी सांगितले की अरे यार, तू जेंव्हा गावी येणार आहेस त्याच्या पुढल्या आठवड्यात मी येणार आहे आहे रे. यावेळेला तरी आपली भेट शक्य नाही.

खरं म्हणजे नाॅर्मली इथे विषय संपतो. पण या वेळच्या गावच्या भेटीत आपण वेगळं करू या.

मित्र / मैत्रीण येणार नसतील तर काय झालं.? आपण गावाला गेलो की निदान त्यांच्या घरी जाऊन त्यांच्या आई-बाबांना भेटून, लहानपणीच्या आठवणी जागून,  त्यांची विचारपूस करुन त्यांचा हातचा खाऊ परत खाऊन आलो तर? थकलेल्या त्या काका- काकूंना नक्कीच बरं वाटेल.

माझा मित्र दुबईला राहतो. तो जाता- येता मुंबईत भेटतो. पण पूर्वी ज्या हक्काने मी तिन्ही त्रिकाळ त्याच्या घरी रमायचो, आज किती वर्ष झाली गेलोच नाही आहे.
यंदा मी ठरवलयं जाऊन यायंच. वयाने आपलेे पालक वृध्द झालेत खरे पण आपली एक भेट त्यांना या उन्हाच्या तडाख्यात  गारवा देऊन जाईल.
तेंव्हा मी नसतानाही आमच्या गावच्या घरी तुमचे स्वागत 🙏🏻

ऐरोली आलं. उतरायला पाहिजे

*ओढ लागली अशी जिवाला गावाकडची माती*

📝 अमोल केळकर
a.kelkar9@gmail.com

एक रस्ता आ s हा , आ s हा

🛣 एक रस्ता  आ s हा , आ s हा  🛣

मंडळी  नमस्कार 🙏🏻
आज एक वेगळा विषय मांडतोय.( जरा निवडणूक रणधुमाळीतून थोडासा बदल समजा.)

 ' प्रवास '  हा  अनेकांचा आवडता विषय असतो. अनेक जण अनेक प्रकारे प्रवास करतात. कुणी रस्त्याने , कुणी रेल्वेने तर कुणी हवाई प्रवास करतात. पण असे काही मार्ग असतात की त्या खास मार्गावरून जायला प्रत्येकाला कधीच कंटाळा येत नाही.  रोजच्या कामाच्या ठिकाणी वगैरे जायचा हा मार्ग नाही बरं का ! ( तिथे तर मनात असो नसो जावंच लागतं.)

असा मार्ग ,जो केव्हाही जा , कधी ही जा फक्त आनंदच देतो.

तर मंडळी, माझ्यासाठी  सारखा सारखा प्रवास करावासा वाटणारा, कधीही कंटाळवाणा न वाटणारा एक रस्ता आहे .  माझ्या घरा पासून ते मुक्कामाचे ठिकाण असा हा मार्ग साधारण १३० किमीचा आहे. आणि दोन एक महिन्यातून एकदा तरी या मार्गावरून  गेल्या शिवाय मला चैनच पडत नाही. 😊

हा मार्ग चार टप्य्यात मी विभागलाय .  माणसाच्या कशा साधारण चार अवस्था असतात १)बाल २) कुमार ३) तारुण्य आणि ४) वार्ध्यक्य
( धर्म , अर्थ , काम , मोक्ष )
तशाच माझ्या मार्गाच्या ही 👆🏻या चार अवस्था आहेत.

साधारण ३०- ३५ किमीचे  प्रत्येक टप्पे . प्रत्येक टप्पा पार करायला लागणारा वेळ ३० मिनिटे. असा हा दोन तासाचा प्रवास.

तर घरातून निघालो की पहिला टप्पा, बाल्य: जशी लहानपणी आपली बालसुलभ भावना असते , एक आनंद , उत्साह , थोडीशी हुरहूर प्रवास कसा होईल याबाबत थोडी भिती. असा हा पहिला टप्पा.
 पहिल्या टप्प्याचा काही कि.मी. शिल्लक असताना  लागणारे दोन बोगदे जणू  वडीलधारी पालक. जाणीव करून देतात की  आता लहान नाहीस, खेळ बास , मजा बास थोडा सिरिअस हो,अभ्यास वाढणार आहे , लक्ष असू दे,

मग  दुसरा टप्पा सुरु -  कुमार . थोडी जबाबदारीची जाणीव , झालेल्या चूकाातून शिकणे . गाडीच्या वेगावर नियंत्रण , ब्रेक न दाबता समोरून आरामात चालना-या गाडयांना ओलांडून पुढे कसे जायचे , मागून येऊन किरकिर कारणा-या गाडयांना पुढे सोडणे , योग्य वेळी योग्य गियर , असे करत करत  , थोडासा अॅरोगंटपणा पण वाढत्या जबाबदारीच्या जाणीवेने हा २५-३० किमीचा  अवघड वळणाचा , घाटाचा टप्पा पार करत क्षणभर विश्रांती साठी थांबणे. हा टप्पा पार करे पर्यत अनेकांच्या डोक्याला झिणझिण्या येऊन  अगदी अमृतांजन लावावे असे वाटण्यासारखी परिस्थिती.

चहा नाश्टा करून मग तिस-या टप्प्याला सुरवात करायची .
 त्यामानाने हा टप्पा जास्त  सुखकारक . रस्ता ,  परिसर , गाडी यावर अगदी व्यवस्थित कंट्रोल आलेला असतो. जणू जीवनात आता रुटीन सेट झाले आहे. मस्त पैकी पाचवा गिअर टाकून एका वेगात गाडी जात आहे . फक्त आपल्या समोरच्या लेन मधून हळू जाणा-या गाडयांना शिताफने चुकवून, न कळत , अलगद , न दुखावता, हाँर्नचा आवाज न करता त्यांना ओलांडून पुढे जाऊन परत आपल्या मूळ लेन मध्ये लागणे , अतिशय घाई असणा-यांना आपला वेग कमी न करता पुढे जाऊ देणे.
बस "गोल्डन टाइम " हाच

चौथा आणि शेवटचा टप्पा  मुक्कामाचे ठिकाण घेऊन जाणारा. नाही म्हणले तरी एक दिड तासाच्या प्रवासाने थोडासा कंटाळा आलेला असतो. मुक्कामाच्या ठिकाणी पोचण्या आधी पुढे किती ट्रॅफिक जाम असेल याची चिंता  लागते , कसं होणार ? केव्हा पोहोचणार ? या विचाराने मनात काहूर माजलेले असते. जणू हा वृद्धत्व / निवृत्ती असा हा टप्पा . जे जे होईल ते ते पहावे अशी नकळत विचारसरणी करून देणारा हा टप्पा .
अंमल उदासीनपणे , वाट बघ बघत , ज्या नियोजित वेळेला पोहोचू असे वाटत असते त्या वेळे पेक्षा थोडा उशीर करून शेवटी आपण मुक्कामाला पोहोचतो

मंडळी  असा माझा हा प्रवासाचा आवडता  रस्ता आणि चार टप्पे.  कसा वाटला?

अरे हो  आता तो रस्ता कुठंला हे सांगणे ही एक फॉर्मेलीटी. कारण हा कुठला रस्ता हे
ब-याचजणांनी ओळखलं असेलच.

ज्यांनी ओळखलं नाही त्यांना सांगतो,
 हा माझा आवडता रस्ता  आहे तो # मुंबई- पुणे मेगा हायवे . आणि प्रवासाचा मार्ग  बेलापूर ते कोथरूड

पहिला टप्पा-   घर ते - खालापूर टोल नाका
दुसरा टप्पा- खालापूर टोल नाका ते  - लोणावळा .
तिसरा टप्पा - लोणावळा  ते तळेगाव टोल नाका
चौथा टप्पा - तळेगाव टोल-कात्रज बाय पास - ते -कोथरूड

मंडळी पण ही मजा फक्त मुंबई - पुणेच बरं का ! परतीची
पुणे - मुंबई अशी मजा नाही. कारण एक तर पुण्याहून आम्हाला निघायलाच नको वाटतं आणि मगाशी जे बाल, कुमार,तारुण्य , वार्धक्य या अवस्था किंवा धर्म , अर्थ , काम , मोक्ष असं जे म्हणलं तो मोक्ष आम्हाला परत येताना  पुण्यातील मित्रांनी दिलेल्या  बाकरवडी आणि आंबा बर्फीने केव्हाच मिळालेला असतो.

त्यामुळे आम्ही परतीचे राहिलेलोच नसतो 🙏🏻

📝अमोल केळकर
a.kelkar9@gmail.com

मेगा हायवेवर अखंड पणे
 राबणा-या  आणि आमचा प्रवास सुखकर करणा-या परिचित अपरिचित सर्वांना सदर लेखन समर्पित
०९.०४.२०१९