📝 खेळ मांडला
🏇🏻🤺🤾♀/ 🎲♟🐍
मंडळी नमस्कार 🙏🏻
नवीन २०२० वर्षातला हा पहिला रविवार. तर आजच्या या पहिल्या रविवारी मुलांबरोबर सकाळी सकाळी जाऊन लहान मुलांचाच एक सिनेमा पाहिला
' जुमानजी द नेक्स्ट लेवल '
सिनेमा हिंदीत होता पण मुळ कल्पना (सिनेमा )अर्थातच बाहेरची( परदेशातली)
काय म्हणजे कुठल्या लेवल पर्यत हे कल्पना करु शकतात हे पाहून अचंबीत व्हायला झाले. नाही म्हणजे लहान मुलांचा सिनेमा म्हणजे आपल्याकडे एक तर पौराणिक काळातील राम - कृष्ण- गणेश फार तर ज्ञानेश्वर- तुकाराम , इतिहासातील बाल शिवाजी, संभाजी किंवा फारच कल्पना करायची झाल्यास राजा-राणी, जादुगार, राक्षस/ चेटकीण. या पलिकडे आपण ( म्हणजे आपली सध्याची वय वर्षे ४० आणि त्या पुढची पिढी) तरी कधी गेलो नाही.
पण सध्याचा जमानाच वेगळा आहे. लहान पणा पासूनच मुलांच्या हातात संगणक/ मोबाईल आलेत. आजकाल मुलांचा 'घरचा अभ्यास ' ही पालकांच्या मोबाईलवर येतो, वर्गातील मुलांच्या पालकांचे व्हाटसप ग्रुप आहेत. मोबाईल/ संगणकातील खेळ ( गेम) हे ही अगदी सवयीचे झाले आहे. किंबहुना तो जीवनाचा अविभाज्य घटक बनले आहेत. त्याच्या अती आहारी जाणे, अनेक खेळातील लेवल्स पार करता करता अपघात होणे, आत्महत्त्या करण्यापर्यत मजल गेल्याच्या बातम्या आपण ऐकल्या आहेत वाचल्या आहेत.
या मोबाईल / संगणकातील गेम्सच्या वेडापाई काही मित्र मैत्रिणी त्या गेम मध्येच त्यातील एक कॅरेक्टर बनून जातात, वेगवेगळ्या लेवल्स, प्रत्येकाला मिळालेल्या ३ लाईफ लाईन्स , या प्रकारात घरातील एक अजोबा व त्यांचे मित्र ही या मुलांबरोबर गेम मधे एक कॅरॅक्टर बनून ओढले जाणे, यात मदतीला येणारे हेल्पर्स , ड्रामा, कोडी सोडवणे ( सुता वरुन स्वर्ग गाठणे) वृध्द मित्रांची पुर्वीची भांडणे , गेम खेळताना एकमेकांना मदत करताना त्यांना होणारा पश्चात्ताप, आणि परत गेम जिंकून सगळ्यांचे मुळ रुपात परत येणे असा फूल टाईम पास सिनेमा आहे.
आपल्या ही सिनेमाची थीमच भन्नाट वाटली.
म्हणजे असं की तुम्हाला रोड रॅश खेळ खेळायचा आहे तर तो संगणकावर किंवा मोबाईल वर न खेळता आपण स्वत: त्या दुनियेत जायचे, मॅप निवडायचा, बाईक, इंजीन, हेल्मेट सगळं आपण ठरवायच आणि प्रत्यक्षात रेसला उतरायचे, हिरवा दिवा लागला की
धू ssम ..🏍
(आता "रोड रॅश" च का तर या गेमच्या पुढे आम्ही कधी पोहचलोच नाही😬)
भारीच ना? आता तुम्हाला कुणाचा गेम आपलं कुठला गेम खेळायला आवडेल हे तुम्हीच ठरवा. 🙂
पण एक विचार मनात आला
आज आपल्या पालकांना जर विचारले ही थीम घेऊन तुम्हाला कुठला खेळ स्वत: खेळायला आवडेल तर ते म्हणतील एक तर ते मोबाईल संगणकावर कधी खेळले नाहीत. विरंगुळा म्हणून त्यांनी सह कुटुंब साप-शिडी वगैरे मर्यादित खेळ खेळले असण्याचीच शक्यता जास्त. आता त्यांना सांगितलं जर त्यातली एका रंगाची सोंगटी बनून तुम्ही स्वत : तिथे जायचे, जसे फासे पडतील तसं शिडी चढत जायचं, सापाने गिळलं तर परत खाली यायचं तर त्यांनी जरा आवाज चढवूनच सांगितलं असतं की मग इतकेदिवस या आयुष्याच्या पटावर काय करत आलोय? सापशिडी, व्यापार डाव, बुध्दीबळ, अगदी बदाम सात यातल्या युक्त्या आयुष्याचा खेळ खेळताना मदतीला आल्याच की. मग कशाला हे अभासी जगात रमून स्वतःचे समाधान करणे?
मंडळी, किती वास्तवादी होते ते खेळ आजच्या व्हर्चयूअल खेळां पेक्षा.मोबाईल वरचा एखादा खेळ खेळतोय आपण अशी कल्पना करुन आपण सिनेमा काढू शकतो फार तर तास- दोन तासाचा
पण इथं आपल्या मागच्या पिढीचं आयुष्य गेलं हे सगळे खेळ प्रत्यक्ष खेळून ' आपला खेळ रंगवण्यात '
#खेळ मांडला ♟🎲🐍🏍🤺🤾♀🏇🏻
📝५/१/२०२०
poetrymazi.blogspot.in📝 खेळ मांडला
🏇🏻🤺🤾♀/ 🎲♟🐍
🏇🏻🤺🤾♀/ 🎲♟🐍
मंडळी नमस्कार 🙏🏻
नवीन २०२० वर्षातला हा पहिला रविवार. तर आजच्या या पहिल्या रविवारी मुलांबरोबर सकाळी सकाळी जाऊन लहान मुलांचाच एक सिनेमा पाहिला
' जुमानजी द नेक्स्ट लेवल '
सिनेमा हिंदीत होता पण मुळ कल्पना (सिनेमा )अर्थातच बाहेरची( परदेशातली)
काय म्हणजे कुठल्या लेवल पर्यत हे कल्पना करु शकतात हे पाहून अचंबीत व्हायला झाले. नाही म्हणजे लहान मुलांचा सिनेमा म्हणजे आपल्याकडे एक तर पौराणिक काळातील राम - कृष्ण- गणेश फार तर ज्ञानेश्वर- तुकाराम , इतिहासातील बाल शिवाजी, संभाजी किंवा फारच कल्पना करायची झाल्यास राजा-राणी, जादुगार, राक्षस/ चेटकीण. या पलिकडे आपण ( म्हणजे आपली सध्याची वय वर्षे ४० आणि त्या पुढची पिढी) तरी कधी गेलो नाही.
पण सध्याचा जमानाच वेगळा आहे. लहान पणा पासूनच मुलांच्या हातात संगणक/ मोबाईल आलेत. आजकाल मुलांचा 'घरचा अभ्यास ' ही पालकांच्या मोबाईलवर येतो, वर्गातील मुलांच्या पालकांचे व्हाटसप ग्रुप आहेत. मोबाईल/ संगणकातील खेळ ( गेम) हे ही अगदी सवयीचे झाले आहे. किंबहुना तो जीवनाचा अविभाज्य घटक बनले आहेत. त्याच्या अती आहारी जाणे, अनेक खेळातील लेवल्स पार करता करता अपघात होणे, आत्महत्त्या करण्यापर्यत मजल गेल्याच्या बातम्या आपण ऐकल्या आहेत वाचल्या आहेत.
या मोबाईल / संगणकातील गेम्सच्या वेडापाई काही मित्र मैत्रिणी त्या गेम मध्येच त्यातील एक कॅरेक्टर बनून जातात, वेगवेगळ्या लेवल्स, प्रत्येकाला मिळालेल्या ३ लाईफ लाईन्स , या प्रकारात घरातील एक अजोबा व त्यांचे मित्र ही या मुलांबरोबर गेम मधे एक कॅरॅक्टर बनून ओढले जाणे, यात मदतीला येणारे हेल्पर्स , ड्रामा, कोडी सोडवणे ( सुता वरुन स्वर्ग गाठणे) वृध्द मित्रांची पुर्वीची भांडणे , गेम खेळताना एकमेकांना मदत करताना त्यांना होणारा पश्चात्ताप, आणि परत गेम जिंकून सगळ्यांचे मुळ रुपात परत येणे असा फूल टाईम पास सिनेमा आहे.
आपल्या ही सिनेमाची थीमच भन्नाट वाटली.
म्हणजे असं की तुम्हाला रोड रॅश खेळ खेळायचा आहे तर तो संगणकावर किंवा मोबाईल वर न खेळता आपण स्वत: त्या दुनियेत जायचे, मॅप निवडायचा, बाईक, इंजीन, हेल्मेट सगळं आपण ठरवायच आणि प्रत्यक्षात रेसला उतरायचे, हिरवा दिवा लागला की
धू ssम ..🏍
(आता "रोड रॅश" च का तर या गेमच्या पुढे आम्ही कधी पोहचलोच नाही😬)
भारीच ना? आता तुम्हाला कुणाचा गेम आपलं कुठला गेम खेळायला आवडेल हे तुम्हीच ठरवा. 🙂
पण एक विचार मनात आला
आज आपल्या पालकांना जर विचारले ही थीम घेऊन तुम्हाला कुठला खेळ स्वत: खेळायला आवडेल तर ते म्हणतील एक तर ते मोबाईल संगणकावर कधी खेळले नाहीत. विरंगुळा म्हणून त्यांनी सह कुटुंब साप-शिडी वगैरे मर्यादित खेळ खेळले असण्याचीच शक्यता जास्त. आता त्यांना सांगितलं जर त्यातली एका रंगाची सोंगटी बनून तुम्ही स्वत : तिथे जायचे, जसे फासे पडतील तसं शिडी चढत जायचं, सापाने गिळलं तर परत खाली यायचं तर त्यांनी जरा आवाज चढवूनच सांगितलं असतं की मग इतकेदिवस या आयुष्याच्या पटावर काय करत आलोय? सापशिडी, व्यापार डाव, बुध्दीबळ, अगदी बदाम सात यातल्या युक्त्या आयुष्याचा खेळ खेळताना मदतीला आल्याच की. मग कशाला हे अभासी जगात रमून स्वतःचे समाधान करणे?
मंडळी, किती वास्तवादी होते ते खेळ आजच्या व्हर्चयूअल खेळां पेक्षा.मोबाईल वरचा एखादा खेळ खेळतोय आपण अशी कल्पना करुन आपण सिनेमा काढू शकतो फार तर तास- दोन तासाचा
पण इथं आपल्या मागच्या पिढीचं आयुष्य गेलं हे सगळे खेळ प्रत्यक्ष खेळून ' आपला खेळ रंगवण्यात '
#खेळ मांडला ♟🎲🐍🏍🤺🤾♀🏇🏻
📝५/१/२०२०
poetrymazi.blogspot.in📝 खेळ मांडला
🏇🏻🤺🤾♀/ 🎲♟🐍
No comments:
Post a Comment