रोगट मी झालो असा की.

सुरेश भटांची माफी मागून 🙏🏻

रोगट मी झालो असा की, मी पुन्हा तंदुरूस्त नाही
एकदा खोकलो असा की, मग पुन्हा खोकलोच नाही!

जन्मभर केमिस्टने माझ्या, दाखविले नाना बहाणे;
नोंद पण फसव्या बिलाची, शेवटी पाहिलीच नाही

कैकदा रात्रीत तेंव्हा औषधांचे घोट प्यालो;
पण उजाडता तरिही,हाय मी उठलोच नाही

सारखे माझ्या मित्रांचे टोमणे सांभाळले मी;
एकदा प्रतिसादलो असा, मग पुन्हा बोललोच नाही

स्मरतही नाहीत मजला 'शब्द' ते माझ्या व्यथांचे;
एवढे स्मरते मला की, नस माझी दिसलीच नाही!

वाटले मज गुणगुणावे, 'मास्क' पण झाले
ति-हाइत,
लावले रोज मुखवटे, ते मला शोभलेच नाही!

संपल्यावर खेळ माझ्या वाकड्या विडंबनाचा...
लोक धावून आले अचानक; मी कुठे दिसलोच नाही

📝१५/०३/२०२०
अमोल
poetrymazi.blogspot.in

मुळ गझल:-

जगत मी आलो असा की, मी जसा जगलोच नाही!
एकदा तुटलो असा की, मग पुन्हा जुळलोच नाही!

जन्मभर अश्रूंस माझ्या शिकविले नाना बहाणे;
सोंग पण फसव्या जिण्याचे शेवटी शिकलोच नाही!

कैकदा कैफात माझ्या मी विजांचे घोट प्यालो;
पण प्रकाशाला तरीही हाय, मी पटलोच नाही!

सारखे माझ्या स्मितांचे हुंदके सांभाळले मी;
एकदा हसलो जरासा, मग पुन्हा हसलोच नाही!

स्मरतही नाहीत मजला चेहरे माझ्या व्यथांचे;
एवढे स्मरते मला की, मी मला स्मरलोच नाही!

वाटले मज गुणगुणावे, ओठ पण झाले तिऱ्हाइत;
सुचत गेली रोज गीते; मी मला सुचलोच नाही!

संपल्यावर खेळ माझ्या आंधळ्या कोशिंबिरीचा....
लोक मज दिसले अचानक; मी कुठे दिसलोच नाही!

(रंग माझा वेगळा ह्या काव्यसंग्रहातून)

सुरेश भटांची कविता

Please Share it! :)