मंगळवारची पहाट . सिध्दिविनायक मंदिरात दर्शनाला जाण्यासाठी पहिली लोकल पकडून दादरला उतरलो आणि टिळक ब्रीजच्या बाजूने प्लाझाकडे चाललो. रात्री दुतर्फा रस्त्यावर ठिकठिकाणी लागलेल्या शेकोट्या अजूनही धुमसत होत्या.
पहाटेच्या धुक्यात मंद दिसणारे दोन दिवे हे शेअर टँक्सी चे असू देत अशी मनोमन प्रार्थना केली आणि तसेच घडले.
खच्चून भरलेल्या टँक्सीत फूल हिटर लावल्यानंतरही घामाचा एक ही बिंदू न येता प्रभादेवीला उतरून दर्शन रांगेतून पुण्याच्या सारसबागेतील स्वेटर मधे असलेल्या गणपतीप्रमाणेच प्रभादेवीच्या बाप्पाला बघताना मन प्रसन्न झाले. कुडकुडत कुडकुडत त्याही अवस्थेत उंदीर मामाच्या कानात इच्छा व्यक्त केली की बाप्पाला सांग पूर्वीचे 'घामाचे'( अन कामाचे) दिवस लवकर आण रे देवा'
दर्शन घेऊन परत दादरला आल्यावर छबिलदासच्या दुकानात गरमगरम वडा पाव बरोबरच शेगडीवरची कणसं विकली जात होती. प्रसादाचे कणीस घेऊन स्टेशन कडे निघालो
दादर स्टेशनच्या फलाट नं १ वर टिटवाळा स्लो पकडून खिडकी कडे झेप घेतली आणि थबकलो. चक्क बर्फ बिंदू जमा झाले होते. हाताचा स्पर्श करुन तो बर्फ थोडा ओंजळीत घेण्यासाठी हातातील ग्लोज काढले तोवर शीव स्टेशन आले होते आणि ओळखीच्या आवाजात उद्घोषणा होत होती
शीव, शीव , शीव. वर्क फाॅर्म होम म्हणत सूर्य डोक्यावर येईपर्यंत एवढी ताणून द्यायची? त्यात काय थंडीची फूस. आम्हाला नाही वाटत आराम करावा? पण आहे का सूट #@*&&
आणी गाडी जी सुसाट सुटली.. .की विचारु नका 😷
( गारठलेला ,आजच्या पुरता WFH वाला) अमोल 📝
११/१/२२
No comments:
Post a Comment