बुट पाॅलिश

 दोन वर्षाच्या खंडानंतर नुकताच मी परत एकदा 'लोकल' प्रवास सुरू केला.  ट्रान्स-हार्बर  ( ठाणे-वाशी-पनवेल)  हा माझा नियमीत प्रवास मार्ग .

 या मार्गावर काही गोष्टी अगदी अजूनही  आहे तशा आहेत, काहीही बदल नाही उदा. मुंबई क्षेत्रातील सगळ्यात घाणेरड्या लोकल्स, पनवेल लोकल्सची अनियमीतता, संध्याकाळच्या परतीच्या प्रवासात नेरूळहून बेलापूरला जाण्यासाठी आजही पनवेल लोकल मधे चढता न येणे, होणारा तेवढाच उशीर, नेहमीचीच गर्दी,  सर्वच स्टेशन्सची गेलेली रया इ.इ.

सुखावह वाटलेला एक बदल म्हणजे तिकीट रांगेसाठी न थांबता उपलब्ध मशीन वरुन, इच्छित मार्गाचा कोड scan करुन 'गुगल पे' करुन लगेच मिळणारे तिकीट, UTS अँप वरुन बुक करता येणारे पेपरविरहीत तिकीट तसेच सीझन पास आणि अद्यावत झालेले m- indicator अँप. हे अँप खरोखरच लोकल प्रवाशांसाठी वरदान आहे. अमुक स्टेशनवर येणाऱ्या गाड्यांचे रनिंग स्टेटस, चार ही लाईन्सच्या प्रवाशांसाठी चँटींग रुम, इतरही सार्वजनिक वाहतुकीचे ( मोनो,मेट्रो,रिक्षा,टॅक्सी,बस)  अपडेट्स अद्यावत आहेत

परत एकदा पूर्वीचे दिवस आलेत. प्रत्येक शहराच्या सार्वजनिक वाहतूक व्यवस्थेच्या काही विशेष गोष्टी असतात. मुंबई आणि परिसराचीही एक अशीच संस्कृती आहे. सेवा देणारे 'डबेवाले' जसे या संस्कृतीचा घटक आहेत तसाच आणखी एक घटक म्हणजे 'बुट-पाॅलिश' वाले

सेंट्रल, वेस्टर्न वर अगदी फलाटावर बसणारे किंवा ट्रान्स हार्बरवर स्टेशनच्या बाहेर असणारे हे सेवाकरी या सिस्टिमचा अविभाज्य घटक ठरलेत. 

ब-याचदा ग्राहक आणि हे पाॅलीश वाले यांच्यात शाब्दिक संवाद होतच नाही. आपण तिथे असलेल्या रांगेतून जायचे. आपला नंबर आला की उजवा/ डावा पाय तेथील उंचवट्यावर ठेवायचा. मग फक्त त्या बूट-पाॅलिशवाल्यांकडून हातातला पाॅलिशचा ब्रश आपटून ' टक/ठक' वाजले की पाय बदलायचा. हे असे दोन - तीन वेळा झाले की शेवटी एकत्रीत दोनदा ' टक/ठक'चा ध्वनी ऐकला की पैसे द्यायचे आणि चालू लागायचे.  तीन ते चार मिनिटाची ही प्रक्रिया. कुठल्याही शाब्दिक संवादात्मक शिवाय

बस!  असं मन ही वेळोवेळी पाँलीश करता यायला पाहिजे 🤗

ठहर ज़रा ओ जानेवाले

 बबु मिस्टर गोरे काले 

कब से बैठे आस लगाए

हम मतवाले पालिशवाले 

अमोल 📝

चैत्र. शु एकादशी

१२/०४/२२

Please Share it! :)